แอลจีเรียเป็นผู้ผลิตก๊าซธรรมชาติรายใหญ่อันดับ 10 ของโลก และผู้ส่งออกก๊าซธรรมชาติรายใหญ่อันดับ 4 ของโลก โดยส่งออกไปยังทวีปยุโรปเป็นหลัก ผ่านเส้นทางเรือ และขนส่งโดยท่อไปยังสเปน (Maghreb–Europe Gas Pipeline) และอิตาลี (Trans-Mediterranean Pipeline) ซึ่งน้ำมันและก๊าซธรรมชาติ เป็นรายได้หลักของแอลจีเรีย สัดส่วนประมาณร้อยละ 90 ของการส่งออกของประเทศ คิดเป็นเกือบหนึ่งในห้าของ GDP
โดยความขัดแย้งระหว่างรัสเซียและยูเครน ส่งผลให้ยุโรปมีความต้องการนำเข้าก๊าซธรรมชาติจากแอลจีเรียมากขึ้น แสดงให้เห็นว่าแอลจีเรียเป็นพันธมิตรด้านความมั่นคงด้านพลังงานรายใหม่ในเวทีโลก
ด้วยความสนใจที่สอดคล้องกัน จึงมีศักยภาพที่ดีในการเป็นหุ้นส่วนในวงกว้างระหว่างยุโรปและแอลจีเรีย โดยความร่วมมืออยู่ด้านพลังงานเป็นส่วนใหญ่ ในช่วงปีที่ผ่านมา ประธานาธิบดีเอ็มมานูเอล มาครง ของฝรั่งเศส และนายกรัฐมนตรีจอร์เจีย เมโลนี ของอิตาลี ได้นำคณะผู้แทนไปยังแอลจีเรียเพื่อกระชับความสัมพันธ์ทวิภาคีด้านธุรกิจ ความมั่นคง และการเมือง ความร่วมมือดังกล่าวไม่เพียงแต่ช่วยให้ยุโรปตอบสนองความต้องการด้านพลังงาน แต่ยังช่วยเพิ่มการส่งออกของแอลจีเรีย และทำให้ทั้งสองฝ่ายมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการสร้างเสถียรภาพทางพลังงานให้กับยุโรป
เศรษฐกิจของแอลจีเรียในปี 2566 มีลักษณะที่ผสมผสานกันของโอกาสและความท้าทาย ซึ่งเกิดจากทั้งปัจจัยเชิงโครงสร้างและปัจจัยภายนอก แอลจีเรีย เป็นสมาชิกโอเปกซึ่งมีปริมาณสำรองก๊าซธรรมชาติมากเป็นอันดับที่ 10 ของโลก และใหญ่ที่สุดในแอฟริกา โดยภาคเศรษฐกิจต้องพึ่งพาภาคส่วนไฮโดรคาร์บอนเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมารัฐบาลได้พยายามในการกระจายเศรษฐกิจในภาคส่วนอื่นๆ เช่นกัน
ความเห็น/ข้อเสนอแนะ
ในปี 2566 ภาคส่วนไฮโดรคาร์บอนยังคงมีบทบาทสำคัญในเศรษฐกิจของแอลจีเรีย ซึ่งมีส่วนสำคัญต่อรายได้งบประมาณ รายได้จากการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ และ GDP อย่างไรก็ตาม ภาคส่วนนี้ต้องเผชิญกับความท้าทายหลายประการ แนวโน้มการเปลี่ยนแปลงด้านพลังงานทั่วโลกไปสู่การใช้พลังงานสะอาด (Renewable Energy) อาจทำให้ความต้องการใช้น้ำมันและก๊าซลดลง และสร้างแรงกดดันต่อดุลการค้าของแอลจีเรียในอนาคต
ในการตอบสนองต่อความท้าทายเหล่านี้ รัฐบาลได้พยายามใช้ประโยชน์จากก๊าซสำรองจำนวนมากให้ดีขึ้น ซึ่งรวมถึงการขยายการส่งออกก๊าซโดยเฉพาะอย่างยิ่งไปยังยุโรป และการลงทุนในการพัฒนาอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับก๊าซในประเทศ นอกจากนี้ รัฐบาลได้พยายามดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศมายังภาคส่วนน้ำมันและก๊าซผ่านการปรับปรุงเงื่อนไขทางการคลังและการปฏิรูปกฎระเบียบ การกระจายความหลากหลายทางเศรษฐกิจยังคงเป็นประเด็นสำคัญสำหรับรัฐบาลแอลจีเรีย มีความพยายามที่จะกระตุ้นการเติบโตในภาคส่วนอื่นๆ เช่น เกษตรกรรม การผลิต และบริการ ตัวอย่างเช่น รัฐบาลได้ริเริ่มมาตรการต่าง ๆ เพื่อสนับสนุนวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) ซึ่งมีความสำคัญต่อการสร้างงานและการกระจายเศรษฐกิจ
นอกจากนี้ รัฐบาลยังให้ความสำคัญกับการส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัลในฐานะตัวขับเคลื่อนการเติบโตใหม่ ประชากรที่เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีของแอลจีเรียเป็นรากฐานที่มั่นคงสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมดิจิทัล รัฐบาลมีนโยบายส่งเสริมผู้ประกอบการ ปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐาน และส่งเสริมการฝึกอบรมทักษะด้านดิจิทัล
แม้จะมีความพยายามเหล่านี้ แต่เศรษฐกิจของแอลจีเรียในปี 2566 ก็เผชิญกับความท้าทายหลายประการ การว่างงานโดยเฉพาะในหมู่คนหนุ่มสาวยังคงสูง ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากบริบทของความหลากหลายทางเศรษฐกิจที่ต่ำและการพัฒนาภาคเอกชนที่ล่าช้า ยิ่งไปกว่านั้น สภาพแวดล้อมทางธุรกิจของแอลจีเรียถือเป็นความท้าทาย ด้วยปัญหาต่างๆ เช่น ระบบราชการ ความไม่แน่นอนของกฎระเบียบ ภาวะขาดแคลนดอลลาร์สหรัฐ และการขาดการเข้าถึงแหล่งเงินทุนซึ่งเป็นข้อจำกัดสำหรับธุรกิจ ปัญหาเหล่านี้ขัดขวางความสามารถของแอลจีเรียในการดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการกระจายความหลากหลายและการเติบโตทางเศรษฐกิจ
——————————————–
https://ecfr.eu/publication/power-couple-how-europe-and-algeria-can-move-beyond-energy-cooperation/
ที่มา : กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ (สค.)
